Ο Γεώργιος Φ. Γκόνης γεννήθηκε το 1949 στους Αμπελοκήπους Πυλίας Μεσσηνίας. Αποφοίτησε από το Λύκειο Πύλου το 1967 και το ίδιο έτος εισήχθη στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή. Είναι Γενικός Χειρουργός, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Στρατιωτικός Ιατρός –Υποστράτηγος ε.α.Ζει στην Παλλήνη με την σύζυγό του και έχουν δύο κόρες και τέσσερα εγγόνια. Στo πλαίσιo της καθημερινής χειρουργικής του δραστηριότητας εκπόνησε δύο επιστημονικά συγγράμματα στον τομέα της ειδικότητάς του: Βασικές αρχές Τραυματιολογίας και Χειρουργικής πολέμου, Πρώτες βοήθειες για τον στρατιώτη καθώς και πλήθος εργασιών και ανακοινώσεων σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά και συνέδρια. Παράλληλα, για πολλά χρόνια οργάνωσε και συμμετείχε στην εκπαίδευση των νέων ιατρών στην αντιμετώπιση του πολυτραυματία με βάση τις αρχές του ATLS (Advanced Trauma Life Support). Το 2012 εξέδωσε φιλοσοφικό δοκίμιο με τίτλο Αινίγματα Λογικών Προσεγγίσεων. Ο σεβασμός στην γενέτειρα γη, η αγάπη για τα παιδιά και οι ευαισθησίες του σε θέματα παιδείας και εκπαίδευσης ήταν οι κύριες ωθούσες δυνάμεις για την εκπόνηση του παιδικού βιωματικού διηγήματος Ρίζες (2021).

Αινίγματα λογικών προσεγγίσεων

[...] Στην αρχαία ελληνική σκέψη το «γνώθι σαυτόν» ήταν η βάση εκκίνησης σοφίας και αναζήτησης αρετής. Αργότερα, η άποψη αυτή αντικαταστάθηκε από την ιουδαιοχριστιανική αντίληψη ότι ο «φόβος Κυρίου» αποτελεί την απαρχή σοφίας και την πηγή της αρετής. Στην εποχή μας παραμερίσθηκε-υποβαθμίσθηκε η αξία του ανθρώπου, ξεχάσθηκε ο Θεός και απλά αναζητείται το χρήσιμο. Όμως για το τι είναι χρήσιμο ο καθένας έχει τη δική του εκδοχή. Κυριαρχεί η αντίληψη ότι χρήσιμο είναι ό,τι μεγιστοποιεί την κατανάλωση και την απόλαυση που αυτή εξασφαλίζει. 

 Ρίζες

Κάποτε τα παιδιά έβλεπαν τη γη να καρπίζει και τον ουρανό να φωτίζεται απ’ τ’ αστέρια. Έπαιζαν στις αυλές με τα δικά τους αυτοσχέδια παιχνίδια και μάθαιναν ορθογραφία και αριθμητική στην πλάκα με το κοντύλι. Ζούσαν με πολλές στερήσεις και με τον φόβο του μαυροπίνακα και της βέργας του δασκάλου. Σκληρή και δύσκολη εκείνη η εποχή! Και ήταν μόλις χθες: όταν οι τωρινοί παππούδες ήταν παιδιά! Μέσα από τη ζωή ενός μικρού αγοριού στο χωριό του και την καθημερινότητα των ανθρώπων της υπαίθρου αποτυπώνεται ανάγλυφα η εικόνα της εποχής. Στόχος η πληρέστερη επίγνωση του σήμερα μέσα από τη γνώση του χθες.