Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1964. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. Έχει διδάξει στη Σχολή Αγρονόμων και Τοπογράφων του Ε.Μ.Π. και στο Τ.Ε.Ι. Καλαμάτας. Έχει ασχοληθεί με σημαντικό μέρος των αντικειμένων του πολιτικού μηχανικού, με έμφαση στις μελέτες υδραυλικών έργων. Σημερινή αποσχόλησή του είναι η εκπόνηση μελετών υδραυλικών έργων δημοσίων έργων και παροχή υπηρεσιών προς τη Δ.Ε.Υ.Α Μεσσήνης στα πλαίσια συνεργασίας του με τον προαναφερθέντα φορέα. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Μικροί Περίπατοι, Αθήνα: Ευ Ποιείν 2022. Συνεχίζει να γράφει ποίηση, μια ανάγκη έκφρασης που ανακάλυψε σχετικά πρόσφατα.

Οι μεγάλες νύχτες

(Πόσο άραγε απέχει

η γλυκιά ανάμνηση από την προσδοκία του ωραίου,

ο νόστος από τη δημιουργία,

το δοιάκι από την πλώρη,

οι όμορφες στιγμές του παρελθόντος από την ελπίδα;)

Οι μεγάλες νύχτες

Οι μεγάλες νύχτες του νότου, του ζεστού νότου, λησμονούν ότι

δεν θα ξαναδούν τα παιδικά χαμόγελα. Με αυτά κοιμούνται,

αγκαλιά.

Περιμένουν τις αστραποβολιές για να θέλξουν το φεγγάρι, να το

προσφέρουν στα πετούμενα μιας φευγαλέας ματιάς.

Ελπίζουν στην αμμοθύελλα της ερήμου για να σηκωθούν ψηλά,

μέχρι να δούνε τα καραβάνια, τις πόλεις, τον ωκεανό.

Η πυρά φωτίζει τούτα.

Αναζητούν τον κόρφο μιας ανθισμένης πορτοκαλιάς για να

κρυφτούν και να τραγουδήσουν.

Οι φύλακες του δάσους τις φιλεύουν με αγριολούλουδα της

αυγής. Απόσταγμα ονείρου.

Τα χέρια δένονται. Τα κορμιά πλέκουν τον χορό.

Οι μεγάλες νύχτες του νότου φωτίζονται από τις προσευχές.

Από τις ακροθαλασσιές μηνύουν στον άνεμο τους πλόες μικρών

καραβιών.

Mυρώνουν το στέρνο.

Ικέτιδες στον αιώνιο πρόσφυγα.