Πουλιάση Κατερίνα

 

Η Αικατερίνη Πουλιάση είναι απόφοιτη του τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, είναι κάτοχος πτυχίου Εκπαιδευτικής Εμψύχωσης του Επιμορφωτικού Εργαστηρίου Καλλιτεχνικής και Δημιουργικής Εκπαίδευσης ΑΝΙΜΑ. Εργάζεται ως νηπιαγωγός στη Δημόσια εκπαίδευση. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Έχει εκδώσει με δικά της κείμενα και εικόνες τα παιδικά βιβλία: Ένας άμυαλος χιονάνθρωπος,  Ο Σταμάτης κι ο Γρηγόρης σε…περιπέτειες. Ακόμη, έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Οδεύοντας προς το φως, Κραυγή αγωνίας, Στροβιλισμοί. Από τις πιο σημαντικές  ζωγραφικές της σπουδές ήταν στο Ελληνικό Κέντρο Τέχνης & Πολιτισμού με δάσκαλο τον Αντώνη Κουρτικάκη. Έχει πραγματοποιήσει μια σειρά από ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Συνεντεύξεις και κείμενα που αφορούν τη συγγραφική και ζωγραφική της δράση έχουν δημοσιευθεί σε μέσα ενημέρωσης. Περισσότερα στοιχεία διαθέσιμα στο: https://www.pouliasikaterina.gr/index.html

 

Απώλειες

 

 Απώλεια μεγάλη,

                μυθική

με της Σειρήνας

το πρώτο άκουσμα.

 Ψυχή

στα μισά του δρόμου αφημένη.

 Αύριο

δίχως αντίκρισμα.

 Παγωμένα γεγονότα

στην οθόνη

του προκατασκευασμένου,

του σερβιρισμένου

χθες,

του καταφαγωμένου,

του βαθιά θαμμένου

σήμερα.

 Ζω τη ζωή,

μέσα από σκηνές,

                 παραπετάσματα.

 Σαν τραβήξεις το σχοινί

η αυλαία αμέσως πέφτει.

 Όσο βρίσκομαι καθισμένη,

                          ξαπλωμένη,

                          κολλημένη,

μες τη λάσπη λιγωμένη

απ’ τη γλύκα των καρπών

αυτής της γης,

για τα φτερά μου ψάχνω,

ή πώς πετούν ξεχνώ.

 

Ο Σταμάτης κι ο Γρηγόρης σε…περιπέτειες

Αυτά, λοιπόν παιδιά, μου διηγήθηκαν οι φίλοι μου, ο Σταμάτης κι ο Γρηγόρης. Και συνέχισαν να μου εξιστορούν τις περιπέτειες που είχε το Πορτοκαλί, το οποίο κέρδισε αμέσως το ενδιαφέρον των οδηγών. Χάρη σε αυτό σταματούσαν έγκαιρα, αποφεύγοντας κάθε ατύχημα. Οι δύο φίλοι το πρόσεχαν σαν τα… φανάρια τους. Μια μέρα το Πορτοκαλί ξεκουραζόταν, καθώς άναψε το κόκκινο για τους οδηγούς. Παρατήρησε τότε ένα ταξιδιωτικό γραφείο στο απέναντι πεζοδρόμιο. Όμορφες φωτογραφίες από εξωτικά μέρη ξύπνησαν την επιθυμία του να ταξιδέψει. Έτσι ξέχασε ν’ ανάψει. Μια κόρνα από ένα αυτοκίνητο διέκοψε τις ονειροπολήσεις του κι έπειτα μια άλλη και μια άλλη…