Η Βασιλική Σγούρου- Παρασκευουλάκου Κατάγεται από την Καλαμάτα. Σπούδασε Φαρμακευτική στο ΕΚΠΑ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Τοξικολογία στις ΗΠΑ.  Εργάστηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό στο χώρο του φαρμάκου. Τα τελευταία χρόνια διατηρεί φαρμακείο στην Αθήνα. Άρχισε να γράφει πριν λίγα χρόνια σαν ανάγκη έκφρασης, δημιουργίας και επικοινωνίας  μέσα από το ταξίδι των λέξεων στο χώρο της φαντασίας. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Έχει εκδώσει δύο λογοτεχνικά έργα: Κειμήλια Προσφύγων (2019) και Το ξύλινο μάτι (2023). Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά με έπαινο στην κατηγορία «Αλησμόνητες πατρίδες του  Μικρασιατικού Ελληνισμού», με εύφημο μνεία στην κατηγορία «Αλησμόνητες πατρίδες του Ποντιακού Ελληνισμού» και στην κατηγορία «Βιβλία γνώσεων για παιδιά 9-11 ετών». Επιπλέον, έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα: Culture4All, Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Καλαμάτας, Αποστακτήριο (ενδεικτικά), αλλά και στην Κύπρο: «Πνευματικοί ορίζοντες Λεμεσού» 1^ο βραβείο διηγήματος 2017, «Πετρίδειο Ίδρυμα» 1^ο βραβείο μυθιστορήματος 2018 και 1^ο βραβείο μυθιστορήματος  2022, «Ραδιοφωνικό  Ίδρυμα Κύπρου»  (ΡΙΚ) Ο ματωμένος σέρσιγκας, Έπαινος θεατρικού έργου 2021 και «Όμιλος Λογοτεχνίας και Κριτικής» Το μυστήριο της κινστέρνας, Έπαινος διηγήματος 2021.

ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΜΑΤΙ

[…] Κάτι τέτοιες ώρες μου φαινόταν πως στη μικρή σοφίτα ξεχείλιζαν οι γνωστές  μυρωδιές που ταξίδεψαν ως εδώ να ομορφύνουν τις μοναχικές ώρες μου. Η αλμύρα της θάλασσας, η μυρωδιά της καμένης ζάχαρης, ο καπνός από τα τσιγάρα των κυρίων, τα αρώματα των ωραίων γυναικών που τους συνόδευαν. Άλλοτε πάλι θυμόμουνα τα παιχνίδια που παίζαμε στο σχολείο, τις φορές που πηγαίναμε στον κινηματογράφο, τα πρωινά της Κυριακής  που παρακολουθούσαμε τη λειτουργία στην Αγία Τριάδα, τη μεγάλη εκκλησιά μας με το μαρμάρινο τέμπλο και τον ξυλοσκαλιστό άμβωνα. Αυτές τις ώρες της απομόνωσης οι πιο απλές θύμισες, ο συμβουλές του πατέρα, το κανάκεμα της μάνας, το χαρούμενο ποδοβολητό μαζί με το κελαρυστό γέλιο της Ευτέρπης μας με έκαναν να ξεχνώ την τωρινή κατάσταση και να είμαι ευτυχισμένος.