Η Afize – Mαρίνα Seferi Gjikondi γεννήθηκε στην Αλβανία και είναι απόφοιτη του Αγροτικού Λυκείου Αυλώνας. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στα Τίρανα, τις οποίες δεν ολοκλήρωσε λόγω των ιστορικών γεγονότων του 1991. Ζει στην Καλαμάτα και ασχολείται με τη συγγραφή και τη ζωγραφική. Είναι απόφοιτη του ΣΑΕΚ Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ και έχει ολοκληρώσει την πρακτική της άσκηση στην εφημερίδα Φωνή και στην ΕΡΑ Καλαμάτας. Έχει παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια ψυχολογίας. Το 2016 δημοσίευσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Ο ουρανός δεν είναι απαγορευμένος και το 2021 την ποιητική συλλογή με τίτλο Μελωδία. Διατηρεί το ιστολόγιο: www.afizeseferi.blogspot.com
Από τη συλλογή Ο ουρανός δεν είναι απαγορευμένος
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Πώς να νιώσω τη χαρά;
Απ’ τους δικούς μου μακριά;
Τους σκέφτομαι σε κάθε μπουκιά
Γελάω και μέσα μου κλαίω κρυφά
Η μουσική δυνατά
Με παίρνει αγκαλιά
Με ταξιδεύει στα παλιά
Μαζεμένοι στην αυλή
Όλοι γελαστοί
Λίγο μεζέ και ρακή
Ίσως ευτυχισμένοι όλοι μαζί
Τώρα σκορπισμένοι
Η μάνα με την επιθυμία περιμένει
Τα παιδιά της στη φωλιά να ξαναμαζέψει
Όπως τότε να στρώσει τραπέζι.
ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
Φυσάει
Αέρας με χτυπάει
Μου μιλάει
Χαϊδευτικά με ρωτάει
Γελάει
Μα η σκέψη μου διαρκώς
Στη μάνα γυρνάει
Στην αγκαλιά της με κρατάει
Σαν τα μαλλιά μου να μετράει
Στο αυτί γλυκά μου μιλάει
«Το παιδί μου έχει φάει; Μήπως πονάει;»
Αχ! Ο χρόνος με ταρακουνάει
Πάντα μπροστά πάει
Ο άνεμος σταματάει
Κι ένα μπλε ξεσπάει
Της μάνας τα μάτια