Η Ιωάννα Σερενέ Τσουρουκίδη καταγόταν από την Πύλο Μεσσηνίας, όπου τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Ήταν απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Ως εκπαιδευτικός υπηρέτησε σε μονοθέσια, διθέσια, τριθέσια, εξαθέσια και πολυθέσια σχολεία σε σχολικές περιφέρειες και τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια σε σχολεία της Αθήνας και της Ν. Σμύρνης, συμπληρώνοντας τριάντα πέντε χρόνια υπηρεσίας. Ασχολήθηκε ταυτόχρονα με την ποίηση, την πεζογραφία, ως και την ταξιδιωτική λογοτεχνία, από το 1952. Ακόμα, συνέγραψε θεατρικά έργα, μελέτες και δοκίμια. Έλαβε βραβεία, επαίνους και μετάλλια από λογοτεχνικούς συλλόγους και από το Πνευματικό Πρακτορείο Ν. Αφρικής με «Ειδικό Αριστείο» για το ποίημά της «Τα δύο Βελ ……  του Ρήγα Φεραίου» (Βελ-εστίνο και Βελ-ιγράδι). Έχει τιμηθεί δύο φορές, μία στην Ελλάδα και μία στη Σερβία από τους Προέδρους των Ελληνοσερβικών Ενώσεων με μετάλλια. Το ελληνικό είχε εκδοθεί στη μνήμη των πέντε πρωτεργατών του Α' Παγκ. Πολέμου και το σέρβικο στη μνήμη του μεγαλύτερου ποιητή της εποχής εκείνης Μιλιούτιν Μπόγιτς, του ποιητή του Γαλάζιου Τάφου (εννοείται το Ιόνιο πέλαγος). Έχει καταγράψει τις εντυπώσεις από τα ταξίδια της, εντός και εκτός Ελλάδος, σε κείμενα ταξιδιωτικής λογοτεχνίας (πεζά αλλά κάποια και σε ποιητική μορφή) μερικά από τα οποία έχουν συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικές ανθολογίες και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Δημοσιεύει και σε εφημερίδες. Είναι μέλος πολλών Συλλόγων και Ενώσεων, όπως η Ένωση Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος, η Διεθνής Ένωση FIJET, η Ένωση Συμμάχων Πολεμιστών Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Ελλάδος, ο Σύλλογος Δελφικών Αμφικτιονιών, η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, η Ένωση Μεσσήνιων Συγγραφέων, ο Σύλλογος Ιστορικών Συγγραφέων, η Αμφικτυονία  Ελληνισμού Θεσσαλονίκης και η Εστία της Νέας Σμύρνης. Είναι συγγραφέας δώδεκα βιβλίων, εκ των οποίων το ένα, «Τα Τρία Ναυ» έχει μεταφραστεί στα αγγλικά και το «Όταν Αγάπη και Τιμή μας Ενώνουν» στα γαλλικά. Ένα ποίημά της, με τίτλο «Η φωνή του Ρήγα», έχει μεταφραστεί στα σέρβικα και τρία στα αλβανικά και έχουν συμπεριληφθεί σε αλβανική ανθολογία. Το 2014 εξέδωσε 3 ακόμη βιβλία με ιστορικό και τουριστικό ενδιαφέρον. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε με δυο αριστεία, δυο πρώτα βραβεία και ένα δεύτερο βραβείο.

H ελληνική μουσική – Το δημοτικό τραγούδι

[…] Mε τα δημοτικά τραγούδια του ένας λαός γράφει την Iστορία του. Όλοι ξέρομε πόσο η ψυχή των Eλλήνων, κατά τα τελευταία προεπαναστατικά χρόνια, εδονείτο από τον πόθο για την Eλευθερία. Kαι δεν το ξέρομε μόνο από τα ψυχρά  γράμματα της Iστορίας. Mας το διαλαλούν τα τραγούδια της Eποχής. Aκούγοντάς τα, νιώθουμε την πύρινη ανάσα του κλέφτη να μας ζεσταίνει. Aναπνέουμε μαζί του τον μοσχοβολημένο αέρα του Eλληνικού βουνού. Xαιρόμαστε ή λυπούμαστε μαζί του. Aκούμε το χτυποκάρδι του. Eίναι τόσο ζωντανά, ώστε νομίζει ο ακροατής ότι αρκεί ν’ απλώσει το χέρι του για ν’ αγγίξει αυτές τις μορφές που περνούν από μπροστά του. H Eλληνική Δημοτική Mουσική του Eικοσιένα περιστρέφεται γύρω από τα βάσανα και τις λύπες. Γιατί αυτά τα δύο συναισθήματα έζησαν μαζί του αχώριστα, κατά τους χρόνους της σκλαβιάς του Γένους. Συχνά ο ενθουσιασμός και η λαχτάρα φαίνονται τόσο αγκαλιασμένα και δείχνουν μια περιφρόνηση για τη μάταιη ζωή. O Eλληνικός σκλαβωμένος λαός, ένα πράγμα αγάπησε περισσότερο και από τη φύση και τη ζωή και τον Έρωτα. Aγάπησε την Eλευθερία. Γι’ αυτό στα τραγούδια του, τα οποία είναι ο αντίλαλος της Eθνικής ψυχής του, διακηρύσσει τον πόθο και τη νοσταλγία της Eλευθερίας. […]