Ο Αριστοτέλης Φράγκος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1946. Σπούδασε στη Γερμανία σε εξειδικευμένα σχολεία ως διοικητικός τραπεζικός υπάλληλος, όπου και εργάσθηκε για περίπου έντεκα χρόνια, στο Γερμανικό Τραπεζικό Όμιλο “Kreissparkasse”. Από το 1977 κατοικεί μόνιμα στην Καλαμάτα. Με το «γράψιμο» και ιδιαίτερα με την ποίηση, ασχολείται από το 1982, οπότε και εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Νεκρός δρόμος (1982), Ανθούπολη (1983), Χημεία ύπνου (1992), Του Μάη μελωδία (1996), Χρωμάτων ψίθυροι (1999), Πολύμνια (2004), Κύκλος ακαθορίστου διαμέτρου (2010), Άλαλες λέξεις-βουβές νότες (2012), Νερό και χώμα (2014). Παράλληλα έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: Χάρτινοι θεοί (2004), Παιχνίδια βροχής (2008) και Ένα καλοκαίρι του Αυγούστου (2014). Κατά καιρούς, έχει λάβει μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, κινεζικά, κορεάτικα, αλβανικά, ρουμάνικα και βουλγάρικα και έχουν δημοσιευτεί: στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης, στο κινεζικό λογοτεχνικό περιοδικό The World Poets Quarterly, στην Ανθολογία Festivali Underdombetar I Poezise Ditet E Naimit , στα λογοτεχνικά περιοδικά της Ρουμανίας: Plumb και Antares, καθώς και στις ρουμανικές ανθολογίες: Poezia, Poesis, Cetatea Culturala. Στην ιταλική ανθολογία Sull’ Ultima Riga Del Foglio, στη γερμανική ανθολογία Gedicht und Gesellschaft, στο Μεσσηνιακό Ημερολόγιο 2011, στην ανθολογία Diasporic Literature, που εκδόθηκε από την ομογένεια της Αυστραλίας για τον εορτασμό της Παγκόσμιας ημέρας Ποίησης (21.3.2012) και στο κορεάτικο λογοτεχνικό περιοδικό The International Literary Art Magazine. Έχει μεταφράσει 130 ποιήματα από τη γερμανική στην ελληνική, της ποιητικής συλλογής Gelassen atmet der Tag (Ήρεμα αναπνέει η μέρα), της γερμανοεβραίας ποιήτριας Rose Ausländer, κατά κόσμον Ruth Schmerzer (1901-1988). Είναι επίσης πολιτιστικός εκπρόσωπος για το νομό Μεσσηνίας του «Ομίλου Ουνέσκο Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος», από το 2012. Ακόμη, είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Διεθνούς Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Λαϊκής Βιβλιοθήκης Καλαμάτας.
«ΔΕ ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΦΤΕΡΟΣ»
Αφού απαγόρεψα σε πόρτες και παράθυρα να κρυφοκοιτάζουν
Το ρολόι να μου θυμίζει την ώρα. Το τηλέφωνο να παραμιλάει
Σταύρωσα τα χέρια στο στήθος και ενόσω έσκυψα το κεφάλι
Άρχισα να μοιρολογώ το πεθαμένο κυριακάτικο απόγευμα
Τι να κάνω; Σύγχυση και απόγνωση κούρδιζαν τα νεύρα μου
Το μυαλό μου διχασμένο σε δύο στρατόπεδα, κήρυξε εμφύλιο
Κι ενόσω τα τύμπανα της καρδιάς παιάνιζαν εμβατήριο νίκης
Ο Θάνατος με τη σιαμαία αδελφή του Ζωή ανένδοτοι
Ο Θάνατος συνήθως, πιο θρασύς. Πιο αποφασιστικός. Και πιο
αδίστακτος. Κοινοποίησε φορώντας ένα αυτάρεσκο χαμόγελο
Σήμερα αποφοίτησε απ' τη Ζωή. Εκείνος ο παλιόφιλος που
μολονότι ήταν ερωτευμένος μαζί της. Αυτή τον απαρνήθηκε
Ξέρω είναι μάταιο, να ελπίζω να γυρίσει η ροή του ποταμού
προς τα πίσω. Όσο κουτό είναι να πείσω τη ζωή να μη φέρεται
σαν μια κακόπιστη κι ανέραστη γεροντοκόρη. Και την οποία
πολύ ευχαρίστως θα χαστούκιζα αν δεν φοβόμουνα να εκτεθώ
Έχω όμως αλάθητη εναλλακτική και θα την εκδικηθώ δεόντως
Από σήμερα υιοθετώ και εφαρμόζω τη ρήση του Καζαντζάκη
"Δε φοβούμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λέφτερος"