Ο Κωνσταντίνος Περ. Λιακάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας. Το 1961 τελείωσε τις σπουδές του για να ενταχθεί στον ελληνικό στρατό, όπου και υπηρέτησε την κανονική του θητεία. Από το 1966 έως το 1998 εργάστηκε στον Ο.Τ.Ε. από τον οποίο συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του Τομεάρχη. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Περιπλανήσεις (1992), Λιμνάζοντα (1994), Σημεία των Καιρών (1998), Με το Φως της Συνείδησης (2010).

Στον ίσκιο του Ομήρου

Σάπισε λες η ομορφιά

Και η μυρωδιά που το αγιοκέρι βγάζει

σβήνει στου τάφου τη σιωπή, ω ποιητή

και αιώνια σε κρατάει

στα αζήτητα της πεθυμιάς, στα τάρταρα της λήθης.

Ρόδο του λόγου ατίμητο, άπλωσες μύρια φύλλα.

Άκουσε μάγισσες φωνές και κρότο από δρεπάνια

να κόβουν άγουρες ψυχές στα χρόνια του παιάνα.

Στιγμή δεν ένιωσες, να πάψεις το τραγούδι.

Εργάτη αλαφροΐσκιωτε του μέτρου και της ρίμας.

Ιδέα μυθοστόλιστη, έγινες Γη και Λόγος.

Θεία ηχούν τα λόγια σου σαν παίρνει και βραδιάζει,

οι Ερινύες βάφονται το χρώμα που σου πάει.

Για να ομορφαίνουν οι ουρανοί και η ποίηση να κράζει.

Ας είναι αιώνια ασάλευτο του ποιητή το βράδυ.

ΕΛΛΑΔΑ

Ποδιά της γης μισότριβη

γενέτειρα του κάλους.

Αντίκα εσύ πανάκριβη

κρύβεις καημούς μεγάλους.

Τσιγγάνα γη καλόμοιρη

αφέντρα των Ηπείρων.

Πλάστρα σοφών πρωτόγνωρη

κοιτίδα των ονείρων.

Πένα του κόσμου αστείρευτη

Πατρίδα των αιώνων.

Ακτίδα εσύ αβασίλευτη

μπροστάρα των αγώνων.

Τομή χρυσή του πνεύματος

στα νάματα φωλιάζεις.

Εικόνα εσύ του θαύματος

με τους θεούς κουρνιάζεις