Η Ισμήνη Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Πλατανόβρυση και μεγάλωσε στην Καλαμάτα, όπου και τελείωσε τις σχολικές της σπουδές. Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Λογοτεχνία στο West London College of Commerce στο Λονδίνο ενώ παράλληλα παρακολούθησε σεμινάρια θεάτρου. Επιστρέφοντας στην Καλαμάτα, άνοιξε Κέντρο Ξένων Γλωσσών, όπου δίδαξε την αγγλική γλώσσα μέχρι την συνταξιοδότησή της. Στον ελεύθερο χρόνο της ανέπτυξε μεγάλη πολιτιστική δραστηριότητα κυρίως με το θέατρο και τη σκηνοθεσία. Έχει γράψει εφτά θεατρικά έργα, από τα οποία δύο έχουν βραβευθεί: Ήταν μια Κολοκυθιά (Έπαινος από την Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά 2001), Τα Μυστικά του Ποταμού (Β΄ Βραβείο από το Κέντρο Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου» 2016), Το Παιδί του Φούρναρη, Ο Ρομπέν των Δασών στη Χώρα της Χαρτοκρατορίας, Αίσωπος, Τα Αρραβωνιάσματα, Η Έκρηξη της Σιωπής, το παραμύθι Ο Παναγής, το αγόρι που ήθελε να είναι γίγαντας, τα διηγήματα: Το Πρώτο Παλτό, Τζαμάλ, Αλί, τα Απλά Μαθήματα Αγγλικής Γραμματικής για υποψήφιους πτυχιακών εξετάσεων Β2, C1 και C2, και έχει μεταφράσει ή/και δραματοποιήσει τα έργα: Ο Κλέφτης (μετάφραση του έργου Sham του Frank G.Tompkins), Το Φάντασμα του Κάντερβιλ (μετάφραση και δραματοποίηση του ομώνυμου διηγήματος του Oscar Wilde), Σκρουτζ (διασκευή και δραματοποίηση του βιβλίου του Charles Dickens A Christmas Carol), Άννυ (διασκευή του έργου του Thomas Meehan), Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα (μετάφραση του ομώνυμου έργου τού Joseph Kesselring). Έχει σκηνοθετήσει έντεκα έργα για παιδιά (δικά της, Γ. Ξανθούλη, Γ. Καλατζόπουλου, Κ. Γυφτάκη, Κ.Ντίκενς, Τ. Μίχαν, Λ.Φ.Μπάουμ και Ό. Γουάιλντ) και οκτώ θεατρικά για μεγάλους των Μποστ, Φ.Γ.Λόρκα, Α. Τσέχωφ, Αρκά, Ο. Γουάιλντ και ένα δικό της. Μουσική για τα έργα που σκηνοθέτησε έχουν γράψει οι συνθέτες: Στάθης Γυφτάκης, Φανή Κοσώνα, Νίκος Τσότρας και ο αείμνηστος Γιώργος Τσαγκάρης. Τα έργα έχουν παιχθεί στην Καλαμάτα, σε διάφορα μέρη της Μεσσηνίας, στο Άργος και στην Ιτέα. Έχει πάρει μέρος, ως ηθοποιός, σε πέντε ταινίες του Peter Huby. Ζει μόνιμα στην Καλαμάτα και συνεχίζει να δραστηριοποιείται με τη συγγραφή και το θέατρο.
Ήταν μια κολοκυθιά
(Μια παρέα παιδιών χάνεται στο μαγικό δάσος και τα παίρνει η Κοκκινοσκουφίτσα στο σπίτι της. Ο Λύκος τα ακολουθεί καταστρώνοντας πονηρά σχέδια).
ΛΥΚΟΣ: Θα ακολουθήσω αυτά τα παιδιά. Άκουσα πως ο θείος τους ο Κώστας – ποιος είναι ούτε που τον ξέρω, ούτε που με νοιάζει – έχει μια μαγική κολοκυθιά που βγάζει τόσο μεγάλα κολοκύθια που παίρνουνε βραβεία. Θα την βρω λοιπόν εγώ αυτήν την κολοκυθιά και θα την κλέψω. Έχω αναδουλειές τώρα τελευταία. Τίποτα δεν μου πάει καλά. Όσο για την Κοκκινοσκουφίτσα, δεν τσιμπάω πια. Το μάθαμε το παραμύθι. Βλάκας είμαι να την πάρω στο κατόπι για να τη φάω αυτή και τη γιαγιά της και μετά να έρθει ο κυνηγός να την βγάλει απ’ την κοιλιά μου; Και καλά να γινότανε μόνο αυτό. [...]