Γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Έχει ολοκληρώσεις τις σπουδές του στις Πολιτικές Επιστήμες και την Δημόσια Διοίκηση, και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακά στη Διακυβέρνηση και τις Δημόσιες Πολιτικές. Από το 2022 είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ αυτήν την περίοδο εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα. Είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί σε ενημερωτικούς ιστοτόπους. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά. Οι συγγραφικές του ανησυχίες εκτείνονται σ’ ένα πολυεπίπεδο πλαίσιο λογοτεχνικών, πολιτικοκοινωνικών και λαογραφικών ζητημάτων. Έργα του: Ένα βιβλίο για τον Οδυσσέα (2018), Όταν γνώρισα τα μάτια σου (2020), Από του Λάπι έρχομαι (2021), Ο ύστερος Πουλαντζάς και ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό (2024).
Ένα βιβλίο για τον Οδυσσέα
Τι και αν πέρασε πρώτος στο Μαθηματικό, στο Πανεπιστήμιο σπάνια τον έβλεπαν. Έμενε κρυμμένος μέσα στο μικρό διαμέρισμά του και χανόταν με μόνη συντροφιά τους αριθμούς. Αυτοί δεν τον κοιτούσαν με λύπηση, όπως τα βλέμματα του κόσμου.Ίσα ίσα που χόρευε μαζί τους, τους έπιανε ευγενικά απ' τη μέση και χωνόταν στην αγκαλιά τους, χορεύοντας ασταμάτητα. Δεν είχε χορέψει ποτέ στη ζωή του, παρά μόνο με τους αριθμούς. Πόσο θα ήθελε, έστω για μια φορά να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του, να σπρώξει μακριά το καροτσάκι, να πλησιάσει με αργό, σταθερό, γεμάτο αυτοπεποίθηση βήμα και λάγνο βλέμμα τη χαμογελαστή παρτενέρ με το μακρύ πολύχρωμο φόρεμα και τα πιασμένα, ξανθά μαλλιά της. Να την αρπάξει απ' τη μέση, να την κολλήσει πάνω του και ύστερα να παρασυρθεί απ' τον ρυθμό της, να μπερδευτεί στα βήματά της, να μεθύσει απ' το γλυκό της άρωμα. Να αισθανθεί το μικρό χεράκι της να σφίγγει δυνατά τον ώμο του, και πότε πότε, έτσι ασυναίσθητα, να χαϊδεύει ερωτικά τον σβέρκο του. Τα μάτια του να είναι συνεχώς καρφωμένα πάνω στο αστραφτερό χαμόγελό της και να νιώθει την καυτή ανάσα της να ζεσταίνει τον λαιμό του. Και να χορεύει, να χορεύει λες και είναι ο τελευταίος του χορός. Άραγε πόσα αμέτρητα βράδια είχε αποκοιμηθεί συνεπαρμένος απ' αυτήν τη ρομαντική και συνάμα ερωτική ιδέα και πόσα ακόμα πρωινά είχε ξυπνήσει προδομένος απ' αυτά του τα όνειρα. Έτσι είχε αποφασίσει να χορεύει μόνο με τους αριθμούς, μ’ αυτούς μπορείς να χορεύεις και καθιστός άλλωστε, να τους κάνεις κάθε λογής φιγούρα, ακόμα και την πιο περίτεχνη, και αυτοί να αναστενάζουν αναψοκοκκινισμένοι στην αγκαλιά σου.