Γεννήθηκε στην Αυλώνα Τριφυλίας. Είναι πτυχιούχος της Α.Σ.Ο.Ε.Ε. (σημερινού Οικονομικού Πανεπιστημίου). Εργάστηκε ως ανώτερο στέλεχος στη Δ.Ε.Η. από το 1958 ως το 1985 και ως ασφαλιστικός και επενδυτικός σύμβουλος στην INTERAMERICAN από το 1985 ως το 2003. Έχει φοιτήσει και στη Σχολή Εθνικής Άμυνας (Σ.Ε.Θ.Α.) για ένα έτος (1972-1973). Μετά την αποχώρησή του από την επαγγελματική δράση ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων που αφορούν κυρίως στην παράδοση, στη λαογραφία, στα έθιμα και σε ιστορικά θέματα του χωριού του αλλά και γενικότερα. Έργα του είναι: Η Αυλώνα και τα τοπωνύμιά της (1997), Της βρύσης ο ανήφορος (2006) (με cd δημοτικών τραγουδιών εκ των οποίων τα 24 ηχογραφημένα στην Αυλώνα a capella), Ο θησαυρός των παροιμιών (2009), Ποικίλματα (2012), Ντοπιολαλιές (2014), Τι είπαν για την Ελλάδα και τους Έλληνες (2019), Λαογραφία αστείρευτη (2020),  Άρθρα του και άλλα κείμενα που φιλοξενούνται στο περιοδικό Τριφυλιακή Εστία, σε αθηναϊκές, καλαματιανές εφημερίδες και τοπικά τριφυλιακά έντυπα.

Της βρύσης ο ανήφορος

Όσο κι αν ο σημερινός τεχνολογικός πολιτισμός συντονίζει τα βήματά του σε γιγαντιαία επιτεύγματα, που γίνονται παρελθόν με γοργό ρυθμό για ν’ ακολουθήσουν άλλα, το δημοτικό τραγούδι θα συνεχίζει να ρίχνει τις φωτεινές του δέσμες στη λεωφόρο του μέλλοντος, που ο Έλληνας πρέπει να πορευτεί τοn δικό του δρόμο, της επιστροφής στις παραδόσεις του. Το δημοτικό μας τραγούδι είναι αυτό καθαυτό ένας θησαυρός αμύθητος που συντελεί στην εθνική μας αυτογνωσία και γι’ αυτό οφείλουμε να τον διαφυλάξουμε και να τον παραδώσουμε στους νέους με την ευχή και την ελπίδα να τον διατηρήσουν αμείωτο. Του χρωστάμε πολλά, και μέσα σ’ αυτά είναι ότι αποτέλεσε την πηγή από την οποία άντλησαν τα επόμενα ελληνικά τραγούδια: το ρεμπέτικο, το λαϊκό, το έντεχνο (ιδίως αυτό). Αλλά γι’ αυτά έγραψαν και θα γράψουν ίσως άλλοι, ειδικοί. Τα δημοτικά μας τραγούδια είναι πάρα πολλά και ποικίλλουν κατά τον σκοπό, το μέτρο, την προέλευση, και δεν νομίζω ότι μπορούν ποτέ να περιληφθούν σ’ ένα βιβλίο. Η συγκέντρωσή τους άλλωστε –που απαιτεί χρονοβόρα απασχόληση– δεν είναι στις δυνατότητές μου. Τα περισσότερα από τα τραγούδια που περιέχονται σ’ αυτό το βιβλίο τα πήρα από τα πανηγύρια και τα γλέντια του χωριού μου εδώ και αρκετά χρόνια. Στις Ανθολογίες Δημοτικών Τραγουδιών ή σε άλλες εκδόσεις για το δημοτικό τραγούδι αναζήτησα τις παραλλαγές αυτών των τραγουδιών, όπου και όσες βρήκα, και τις παραθέτω. Τα δημοτικά τραγούδια ταξινομούνται από θεματολογική διάκριση σε «κύκλους», από άποψη μελωδίας σε «χορευτικά» (τσάμικα, συρτά, σούστες κ.λπ.) και «μη χορευτικά», ή «λυρικά» κλέφτικα, (της τάβλας, θρηνητικά κ.λπ.). Δεν ασχολήθηκα με τις ταξινομήσεις αυτές ή με τη μετρική τους γιατί δεν διαθέτω την επιστημονική ειδικότητα που χρειάζεται.Τα παραθέτω όπως ακριβώς τα άκουσα –όλα σχεδόν– «ζωντανά». Πολλά από αυτά τα ηχογράφησα την ώρα που τραγουδιόντουσαν και τα διατηρώ σε κασέτες. Θεώρησα απαραίτητο κάτω από κάθε τραγούδι (εκτός, φυσικά, από τα κλέφτικα και τα αμιγώς καθιστικά) να σημειώνω το χορευτικό τους σκοπό, για να έχει ο αναγνώστης, την, έστω και αμυδρή, δυνατότητα να καταλάβει πώς χορεύεται και ίσως πώς ακούγεται.ο γλωσσάρι (πλούσιο, όσο κατέστη δυνατό) που θα βρει ο αναγνώστης στο τέλος του βιβλίου αποσκοπεί να βοηθήσει, κυρίως, τους νεότερους, που θα τύχει να διαβάσουν τα τραγούδια, να ξέρουν τη σημασία ορισμένων λέξεων. Υπάρχουν βέβαια και λέξεις στα δημοτικά τραγούδια που δεν βρήκα την ερμηνεία τους, στα λεξικά μας.